Wraz z nadejściem jesieni, poczułam, że żyję. Dziesiątki imprez, szkolno-przedszkolnych, pobudzają do nadludzkiej aktywności. Efektem, jednej z tych czynności, jest właśnie ta sałatka. Musiała być smaczna, skoro tak szybko zniknęła z przedszkolnego kącika sałatkowego.

Przyszła jesień i pomidory pochłonęły mnie bez reszty, a wymyślanie sosów, to bardzo kreatywne zajęcie.
Pyszne te salsy, może jeszcze na coś wpadnę. 

Nie mogłam pozwolić, aby te urocze słoiki, na zimę, pozostały puste. Wybrałam się więc na plac, z którego przytargałam 3 skrzynki pomodorów i siatkę papryki. Z powyższych składników powstał przecier pomidorowy i salsa.

Najlepsze pomysły wpadają znienacka. Znany sklep, a tam ryż do risotto, odmiana carnaroli. Obok suszone pomidory, w oliwie, na wprost ser grana padano, z lewej strony białe wino, w małych butelkach, wprost na tę okazję. W domu wiejskie cukinie. No i w dzień powszedni, odświętna kolacja.

Przymierzałam się do tego placka latami. Bardzo nieśmiało, bo w rodzinie jest już pierwszy mistrz tego wypieku. Ale odważyłam się. Wyszło znakomicie. A niech się nie odezwą Ci, którzy je zjedli!